de 8ste alweer.

Hoi,

De trip naar Italië was ondertussen in september in 2015. Ondertussen is het al maart 2018. Een hele tijd verder dus. Er is in die tijd ook een heleboel gebeurd. Ik ben in december 2015 terug naar Nederland gegaan. Ik kon het niet meer uithouden in Italië en de moeder van het gezin wilde me niet meer in huis hebben. Ze heeft gevraagd of ik wilde vertrekken. Dat heb ik dus gedaan. Ik ben terug gegaan naar Nederland. Het voelde wel een beetje als opgeven maar ik was maar al te blij dat ik weer in mijn eigen bed kon liggen en dat ik weer lekker omringd was met mijn eigen mensen. Mijn eigen familie en mijn eigen dingetjes. Het jaar 2016 was een apart jaar. Ik heb in de thuiszorg gewerkt en dat heb ik 6 maanden aan een stuk gedaan. Toen ik elke dag bij eenzame mensen over de vloer kwam, ging ik beseffen dat er zo veel dingen zijn die ik nog kan doen. Die zij niet meer kunnen doen. Ik besefte dat ik aan het einde van de 6 maanden moest gaan stoppen met thuiszorg en wachten wat er op mijn pad zou komen. ik heb een maandje gewacht totdat ik ineens gebeld werd door een recruiter en me vertelde dat hij een leuke baan voor me had in Lissabon. Ik wist niet eens waar ik Lissabon kon vinden op de kaart dus ik heb het even opgezocht. Dit was september 2016. 

Ik ben op 2 oktober 2016 vertrokken naar Lissabon. Ik had niets voorbereid en ik had niets uitgezocht van tevoren. Blind ben ik in het avontuur gesprongen en ik heb er van genoten. Er zijn veel dingen mis gegaan, zoals verrwacht. Er zijn ook een heleboel dingen goed gegaan. Zoals verwacht. Ik heb uiteindelijk 6 maanden voor een groot bedrijf gewerkt en op 1 april 2017 was ik zo vrij als een vogel woonachtig in Lissabon en klaar om te gaan genieten van de zomer. En geloof me dat heb ik gedaan. Ik ben met mijn toenmalige vriendje Portugal doorgereisd en het was meer dan fantastisch. Hij heeft me op de meest bijzondere plaatsen gebracht en me de mooiste uitzichten laten zien. Ik ben hem dankbaar dat hij me heeft laten zien hoe mooi dat de wereld kan zijn als je je ogen ervoor open doet. Als je beweegt en in beweging blijft zie je de mooie dingen van het leven. 

Ik moet toegeven, ik ben volwassen geworden sinds mijn trip naar Lissabon. Ik heb geleerd wat het is om zelfstandig te zijn en wat het is om een volwassen relatie te hebben. Ik heb ook geleerd dat het punt komt dat je in die relatie allebei je eigen weg kiest, hoe moeilijk en pijnlijk het ook is. Ik heb eind 2017 besloten om terug naar huis te gaan. Op 22 november zat ik in het vliegtuig naar Nederland. Ik heb een heleboel dingen achter me moeten laten en daarbij heb ik een gedeelte van mezelf daar achter moeten laten. Dit was niet mijn eerste keuze maar ik moest wel. Een andere manier was niet meer beschikbaar. 

Ik ben blij dat mijn ouders me met open armen ontvingen en dat ik gewoon weer terug thuis kan wonen. Ik heb mijn verdriet aan de kant gezet om plaats te maken voor nieuwe herinneringen. Nieuwe herinneringen die de pijn een beetje kunnen verzachten. Die mijn wonden kunnen doen verdwijnen. 

Als je al je problemen lang genoeg maar negeert verdwijnen ze vanzelf. 

Ik hoop dat ik snel weer de inspiratie vind om een leuk verhaal te kunnen typen over mijn ervaringen over deze aardbol.